اختلال هول (پانیک) و بازار هراسی (آگورافوبیا)
اختلال هول (پانیک) و بازار هراسی (آگورافوبیا)
حمله حاد شديد اضطراب همراه با احساس مرگ قريب الوقوع را اختلال هول (پانيک) مي نامند. مشخصه اختلال پانيک، حملات و دوره هاي مجزاي ترس شديد هستند و فراواني بروز آنها از چند حمله در يک روز تا صرفاً تعداد انگشت شماري حمله در يک سال فرق ميکند. اختلال هول با تعدادي اختلالات ديگر و به خصوص بازار هراسي (آگورافوبيا)، همراه است. بازار هراسي عبارت است از ترس از تنها بودن در اماکن عمومي (مثل فروشگاههاي بزرگ) به ويژه اماکني است که در صورت عارض شدن حمله پانيک بر فرد خروج سريع از آنها دشوار است.
بازار هراسي اي بسا ناتوان کننده ترين فوبيا باشد، چون ميتواند به نحو چشمگيري توانايي فرد را براي کار کردن در موقعيتهاي اجتماعي و شغلي بيرون از منزل مختل کند. در ايالات متحد اکثر پژوهشگراني که در زمينة اختلال هول کار ميکنند، معتقدند که بازار هراسي تقريباً هميشه عارضه اي از اختلال هول در بيمار است. به عبارت ديگر، به نظر ميرسد که بازار هراسي را ترس بيمار از وقوع حملة پانيک در مکاني عمومي که گريختن از آن دشوار است، ايجاد ميکند. پژوهشگران کشورهاي ديگر و نيز برخي از پژوهشگران و بالينگران ايالات متحد اين نظريه را قبول ندارند. با اين حال در DSM-IV-TR باز هم اختلال هول است که اختلال غالب در اين زوج بيماري تلقي شده است.
در DSM-IV-TR اين تشخيصها ذکر شده است: اختلال هول با و بدون بازار هراسي و نيز بازار هراسي بدون اختلال هول. حمله پانيک در انواع و اقسام اختلالات رواني (مثل اختلالات افسردگي) و بيماريهاي طبي (نظير ترک مواد يا مسموميت با مواد) نيز ميتواند روي دهد؛ پس به صرف وقوع حمله پانيک نميشود تشخيص اختلال پانيک را مطرح کرد.
تاريخچه
مفهوم اختلال پانيک شايد از مفهوم سندرم قلب تحريک پذير ريشه گرفته باشد که دکتر «جاکوب مِندِس داکوستا» (1833 ـ 1900) در ميان سربازان جنگ داخلي آمريکا ديده بود. سندرم داکوستا عبارت بود از تعداد زيادي علات رواني و جسمي که امروزه در شمار ملاکهاي تشخيصي اختلال پانيک قرار گرفته است. «زيگموند فرويد» در 1895 مفهوم رواننژندي اضطرابي را مطرح کرد که شامل علايم حاد و مزمن رواني و جسمي بود. رواننژندي حاد اضطرابي، در اصطلاح «فرويد» شبيه اختلال پانيک به تعريف DSM-IV-TR است. فرويد در واقع نخسيتن کسي است که ارتباط ميان حملههاي پانيک و بازار هراسي را دريافته است. اصطلاح بازار هراسي (agoraphobia) را در 1871 براي حالتي وضع کردند که در آن به نظر ميرسيد بيمار از پا نهادن به اماکن عمومي بدون همراهي دوستان يا بستگانش ميترسد. اين کلمه از دو جزء يوناني اگورا و فوبيا حاصل شده است و ترس از بازارگاه معنا ميدهد.
همه گير شناسي
در مطالعات همه گير شناسي شيوع مادام العمر اختلال پانيک (هول) را يک تا چهار درصد شيوع شش ماهه آن 0.5 تا 1 درصد و شيوع مادام العمر حمله هاي هول را سه تا پنج و شش دهم درصد گزارش کردهاند. زنها دو تا سه برابر بيشتر از مردها ممکن است مبتلا شوند که البته تشخيص کمتر از واقع اختلال پانيک در مردان نيز ممکن است در اين عدم تساوي نقشي داشته باشد. اسپانياييتبارها، سفيدپوستها، و سياهپوستها تفاوت چنداني از اين نظر ندارند. تنها عامل اجتماعي که در پيدايش اختلال پانيک دخيل دانسته شده، طلاق يا جدايي اندکي پيش از شروع اختلال است. اختلال پانيک بيش از همه در جوانان روي ميدهد، به طوري که ميانگين سني تظاهر آن حدود بيست و پنج سالگي است؛ البته هم اختلال پانيک و هم بازار هراسي در هر سني ممکن است پيدا شود. گزارش شده که اختلال پانيک در کودکان و نوجوانان هم روي ميدهد و احتمالاً در آنها کمتر از واقع تشخيص داده ميشود.
در مورد شيوع مادام العمر بازار هراسي اختلاف نظر بيشتري وجود دارد و در مطالعات مختلف ارقام 2 تا 6 درصد گزارش شده است. شيوع طول عمر عامل عمدهاي که موجب اين وسعت طيف تخمينها شده است، عدم توافق بر روي رابطه بازار هراسي و اختلال پانيک بوده است. از بررسي بازار هراسي در مراکز روانپزشکي گزارش شده که لااقل سه چهارم افراد مبتلا به آن، اختلال پانيک نيز دارند، اما از بررسي بازار هراسي در نمونههاي برگرفته از اجتماع معلوم شده که تعداد زيادي از اين بيماران يعني نيمي از آنان بازار هراسي بدون اختلال پانيک داشتهاند. دلايل تفاوتي که در يافتههاي مذکور ديده ميشود، معلوم نيست، اما شايد باز هم به خاطر تفاوت روشهاي تحقيق باشد. بازار هراسي در خيلي از موارد به دنبال واقعهاي آسيبزا (تروماتيک) شروع ميشود.
بيماريهاي همراه
نود و يک درصد از بيماران دچار اختلال پانيک و هشتاد و چهار درصد از مبتلايان بازار هراسي لااقل به يک اختلال رواني ديگر نيز دچارند.
طبقDSM-IV-TR ، ده الي پانزده درصد افراد مبتلا به اختلال پانيک، همزمان به اختلال افسردگي اساسي نيز مبتلا هستند. تقريباً يک سوم افراد مبتلا به هر دوي اين اختلالات، قبل از شروع اختلال پانيک به اختلال افسردگي اساسي دچار بودهاند؛ و حدود دو سوم آنها در حين يا پس از شروع افسردگي اساسي، ابتدا اختلال پانيک را تجربه ميکنند.
اختلالات اضطرابي نيز در مبتلايان به اختلال پانيک و بازار هراسي شايع هستند. 15 تا 30 درصد افراد مبتلا به اختلال پانيک به جمعيت هراسي هم دچارند، 2 تا 20 درصد آنها هراس اختصاصي دارند، 15 تا 30 درصد اختلال اضطراب فراگير دارند، 2 تا 10 درصد اين بيماران به اختلال استرس پس از سانحه مبتلا هستند، و تا 30% آنها از اختلال وسواسي ـ جبري نيز رنج ميبرند. ساير بيماريهاي شايع همراه عبارتند از خود بيمارانگاري، اختلالات شخصيت، و اختلالات مرتبط با مواد.
سبب شناسي: عوامل زيستي ، عوامل وراثتي ، عوامل رواني ـ اجتماعي